گزارش تحلیلی/ جام جهانی ۲۰۱۸، خیلی دور، خیلی خیلی نزدیک!

به نقل از

وب سایت رسمی برنامه نود- شاید بهتر از این نمی شد. لبخند کی روش در تصاویر تلویزیونی نشان می داد که سرمربی تیم ملی فوتبال ایران از قرعه کشی مقدماتی جام جهانی راضی است. همانطور که اکثر طرفدارهای فوتبال ایران هم راضی نشان می دهند.

واکنش ها در کانال های تلگرامی و شبکه های اجتماعی هم همین را نشان می دهد. خیلی ها از همین الان صعود تیم ملی به جام جهانی ۲۰۱۸ را به هم تبریک می گویند.حس خوب و انرژی خوبی به وجود آمده و البته رئیس فدراسیون فوتبال هم از ماندن کی روش با قاطعیت صحبت می کند. برای افکار عمومی، راه صعود هموار به نظر می رسد و چینش تیم ها در گروهها همه را راضی می کند.

این حس از پیش برنده بودن حس خوبی است اما باید با واقع گرایی هم به گروه بندی نگاه کرد. اینکه چرا همه خوشحال هستند کاملا مشخص است.

کره بهتر از ژاپن

ایران با کره جنوبی همگروه شده، تیمی که در سالهای گذشته نتوانسته ایران را شکست دهد. کارلوس کی روش متخصص شکست کره جنوبی است. هم در تهران، هم در اولسان و هم در بازی دوستانه آخر در ورزشگاه آزادی، ایران برنده بازی بود. تیم ملی فوتبال و کارلوس کی روش، کابوس کره ای هاست و از همین حالا می شود با رصد کردن رسانه های کره ای، نگرانی را در آنها حس کرد. البته هیچ وقت نباید کره جنوبی را دست کم گرفت و کارلوس کی روش هم همین را می داند. با این حساب، کره جنوبی هر چه باشد و در رنکینگ هر جایگاهی داشته باشد، سالهاست دیگر طرفداران فوتبال ایران را نگران نمی کند. حس همگروهی با ژاپن می توانست دقیقا عکس همگروهی با کره جنوبی باشد و مطمئنا همه نگران می شدند. رویارویی با ژاپن بسیار سخت تر از رویارویی با کره جنوبی بود.چه بسا اینکه در دوره گذشته هم با کره جنوبی همگروه شده بودیم.

ازبکستان بهتر از عربستان

ایران با ازبکستان هم همگروه شده است. ازبکستان درسالهای گذشته فوتبالش پیشرفت ویژه ای کرده و این را می شود از سرمایه گذاری دولت ازبکستان در باشگاهها و البته تجهیز زیرساختها متوجه شد. در همین لیگ قهرمانان آسیا، تیم های ازبکستانی حریفان دست و پا بسته ای برای تیم های ایرانی نیستند. در دوره گذشته با ازبکستان همگروه بودیم و یک بازی را در تاشکند بردیم ودر تهران باختیم. ازبکها انگیزه های زیادی برای صعود به جام جهانی دارند و از این جهت شاید رویارویی با آنها به این سادگی ها نباشد، اما در هر حال ازبکها مقابل ما شانس کمتری برای نتیجه گرفتن دارند.اما تیم ملی ازبکستان را نباید دست کم گرفت. در هر حال از اینکه با عربستان همگروه نشده ایم باید خوشحال باشیم. البته این خوشحالی از این جهت نیست که آنها حریف سرسختی برای تیم ملی بودند، اینکه ما بازی در ورزشگاه ۱۰۰ هزار نفری آزادی را از دست می دادیم و مجبور بودیم در زمین ثالث با عربستان بازی کنیم. از جنبه های انتقامی و احساسی هم که بگذریم، ازبکستان مقابل تیم ملی فوتبال ایران، فوتبال جوانمردانه بازی می کند. کاری که عربستانی ها و در کل عربها در انجام آن شهره نیستند.

چین بهتر از امارات

ایران با چین همگروه شد تا امارات همگروه نشود. اماراتی که فوتبالش پیشرفت کرده و البته مطمئنا چین حریف به مراتب راحت تری از امارات است. در جام ملتهای آسیا به سختی از سد امارات گذشتیم و این امارات بود که تیم ملی ژاپن را از جام ملتهای آسیا حذف کرد. امارات که در ماجرای مناقشه عربستان کنار آنها بود و به از دست رفتن میزبانی ایران رای داد، از ما دور شد و این هم خبر خوشی برای تیم ملی فوتبال ایران است. البته آخرین بار که با چین در مقدماتی جام جهانی همگروه بودیم، در بازی رفت و برگشت آنها را شکست دادیم اما در جام ملتهای آسیای چین، در ضربات پنالتی از آنها که میزبان بودند شکست خوردیم. فوتبال باشگاهی چین هم پیشرفت خوبی کرده و باشگاه گوانگجو قهرمان لیگ قهرمانان آسیا هم شده است، اما این موفقیت به دلیل حضور بازیکنان خارجی و نامدار در فوتبال چین است.چین می تواند یکی از راههای خوب امتیاز آوردن تیم ملی فوتبال ایران باشد و البته روی بردن چین هم در بازی رفت و هم در بازی برگشت می توانید حساب کنید.

قطر بهتر از عراق

مطمئنا از تیم ملی عراق خاطرات خوبی نداریم. آخرین بار در جام ملتهای آسیا و در آن بازی به یادماندنی که ۱۰ نفره هم بودیم، در ضربات پنالتی شکست خوردیم.عراقی که البته درگیر جنگ داخلی است و تیم ملی اش در مرحله مقدماتی تهران را به عنوان میزبان معرفی کرده بود. با آنها همگروه نشدیم تا با قطر نام آشنا همگروه شویم. تیمی که هر چند در فوتبال سرمایه گذاری چند ده میلیارد دلاری کرده و میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ است اما هنوز نتوانسته به جام جهانی صعود کند. قطری ها به لطف بازیکنان چند ملیتی شاید فوتبال ملی شان کمی پیشرفت کرده باشد اما آنها هم در چند سال گذشته حریف سختی برای تیم ملی نبوده اند.تیم ملی قطر هم تیم ترسناکی نیست و از اینکه با عراق همگروه نشده ایم هم باید خوشحال باشیم. ضمن اینکه اگر با عراق همگروه شده بودیم، باید برای انجام یک بازی مقابل عراق به کشور ثالث می رفتیم چرا که عراق از میزبانی محروم است. همه نسبت به مصاف با قطر خوشبین هستند.

ای کاش با تایلند همگروه می شدیم

شاید اگر با تایلند همگروه می شدیم عیشمان تکمیل می شد. تایلند حریف آسانی بود که نصیب گروه بغلی شد. جایی که البته به نسبت از گروه ایران سخت تر به نظر می رسد. استرالیا، ژاپن، عربستان، امارات و عراق تیم هایی هستند که هر کدام می توانند مدعی باشند و از همین حالا همه آنها به تایلند به چشم زنگ تفریح نگاه می کنند. با سوریه همگروه شدیم. سوریه ای که البته مثل عراق درگیر جنگ های داخلی است و البته سالهاست که در رده بزرگسالان با سوریه بازی نکرده ایم.تیم ملی سوریه البته انگیزه های زیادی برای صعود به جام جهانی دارد، آنها ایران را به عنوان میزبان بازیهایشان معرفی کرده اند و مشخص نیست این بار هم می خواهند این کار انجام شود یا نه. عراق که شنیده شده می خواهد قطر را معرفی کند اما اگر سوریه و عراق ایران را معرفی کنند، آن وقت ۱۰ بازی به ایران تحمیل می شود. این اتفاق ممکن است در مورد قطر و یا امارات هم بیفتد و شاید ای اف سی برای این کار عمان را به کشورهای عراق و سوریه پیشنهاد کند.سوریه ساختار فوتبالش شبیه به عراق است. آنها بیش از اینکه تاکتیک پذیر باشند، فوتبال احساسی بازی می کنند و مبتنی بر تکنیک ذاتی بازیکنان فوتبال را در زمین ارائه می کنند.سوریه هم نمی تواند حریف چندان سختی باشد.

دست کم نگیریم

با این حال اگر طبق همان نظریه ساده هیچ حریفی را نباید دست کم گرفت پیش برویم و البته آمادگی خوبی برای مسابقات داشته باشیم، صعود به جام جهانی خیلی نزدیک است اما اگر عکس این اتفاق بیفتد و درگیریها و اختلاف ها ادامه داشته باشد و تیم ملی در اولویت نباشد، آن وقت است که صعود ممکن است به اما و اگر بکشد. اگر به پلی آف برویم، ممکن است به عربستان بخوریم و یا شاید امارات و عراق. تازه اگر از پلی آف صود کنیم به دیدار تیمی از کونکاکاف می رویم و کار خیلی سخت تر می شود. البته همه کارشناسان می گویند که کار ایران به پلی آف نمی کشد و کی روش تیم ملی را خیلی راحت به جام جهانی ۲۰۱۸ می برد.

برنامه بازی هم دلخواه است

اما برنامه بازیها هم تا حدود زیادی به نفع ایران است. بازی اول در تهران میزبان قطر هستیم. اگر تا ۱۱ شهریور ورزشگاه آزادی در طبقه دوم صندلی گذاری شود، قطری ها یک بازی ۱۰۰ هزار نفری سخت خواهند داشت. ۱۶ شهریور تیم ملی درچین با چین بازی می کند. بازی که نمی تواند زیاد سخت باشد. بازی سوم ایران به تاشکند می رود. ۱۵ مهر ایران در تاشکند میهمان ازبکستان است. اولین بازی سخت تیم ملی شاید همین بازی باشد. بازی چهارم ایران در تهران میزبان کره جنوبی است. همان بازی چالش برانگیز در روز تاسوعا که ظاهرا فدراسیون فوتبال برای عوض کردن تاریخش نامه نگاری خواهد کرد.۲۰ مهر و پس از ۵ روز از بازی مقابل ازبکستان در تاشکند. اینکه فیفا قبول کند یا نکند شاید زیاد مهم نباشد. اگر یادتان باشد تاریخ بازیهای استقلال در جام باشگاههای آسیا را در سال ۷۸ عوض نکردند و ایران یک روز قبل از تاسوعا با دالیان چین بازی کرد و فینال را یک روز پس از عاشورا با جوبیلو ایواتا بازی کرد. ۲۵ آبان هم بازی در کشوری که سوریه معرفی می کند مقابل سوریه خواهد بود. شاید راحت ترین بازی مرحله رفت به شمار بیاید. اما نوروز ۹۶ یک نوروز کاملا فوتبالی خواهد بود. سوم فروردین ۹۶ ایران در دوحه به مصاف قطر می رود. ۸ فروردین ۹۶ در تهران میزبان چین خواهیم بود تا نوروز فوتبالی تکمیل شود.یک شش امتیاز شاید بتواند صعود مستقیم به جام جهانی را تضمین کند.۲۳ خرداد ۹۶ و احتمالا در روزهای انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم، ایران و ازبکستان در تهران بازی می کنند و البته بازیهای آخر جام جهانی این بار در خرداد نیست. ۹ شهریور ۹۶ ایران باید در کره جنوبی بازی کند و بازی آخر هم مقابل سوریه در تهران خواهد بود. ۱۴ شهریور ۹۶.برنامه بازی ها هم تقریبا برای تیم ملی فوتبال ایران دلخواه است. بازیهای سخت و آسان گروه به خوبی توزیع شده است. همه چیز برای صعود به جام جهانی آماده است، انگار همه چیز دست خودمان است. ای کاش تیم ملی تا آخرین بازی اش آنقدر خوب امتیاز جمع کند، که جشن صعود را همان خرداد ۹۶ بگیریم.